Douce France

Deze ochtend werd ik zalig wakker in de Provence. Ik hoorde de cigalles al zingen en toen ik het raam opendeed zag ik een geweldig zicht op de Colorado Provençal met de reflectie van zonnediamanten in het azuurblauwe zwembad. Kraakverse croissants glimlachten naar me en de café au lait smaakte me heerlijk. Daarna ging ik naar de markt en kocht ik voor een tientje vierentwintig oesters! Geweldig kan het leven zijn. Zoals u al hebt gemerkt, ik ben een ware levenskunstenaar, een hedonist. Ik geniet ten volle van het leven en heb besloten niks meer uit te stellen. Dat gedrag verdween al toen ik vijf jaar geleden voor het eerst naar het Midden-Oosten afreisde. Alleen op reis gaan verruimt je blik, je leert dingen loslaten en gelukkig te zijn met wat je hebt, vooral als je 'arme' landen bezoekt. Ten eerste heb je slechts één koffer waarin alles zit wat je nodig hebt en waarvan je alles zo efficiënt mogelijk gebruikt. En eens je erachter komt met hoe weinig sommige mensen het moeten stellen en hoeveel geluk zij uit de simpelste dingen of spullen puren, verdwijnt de behoefte om leuke dingen uit te stellen. Je hoeft geen hedonist te zijn om van de mooie dingen des levens te genieten. Het leven is te kort om jezelf alles te onthouden. Misschien dat het besef dat het leven eindig is wel helpt om genot niet langer uit te stellen. Zo zit ik nu dus in la Douce France: ik neem een duik in het zwembad, schrijf, schrap, schrijf, neem terug een duik en zo ga ik maar door. Vakantie op z'n best, het kan, droom maar eens met me mee, met een schrijver die geniet, het hoeft niet altijd zo gewichtig te zijn. Zeker als je gaat leven zoals 'une déesse en France'.