Cola light, sigaretten en kwallen.

Toen ik klaar was met werken vandaag, ging ik cola light halen in een nachtwinkel, vlakbij waar ik woon. De madam van de nachtwinkel komt uit India, maar spreekt geweldig goed Nederlands. Wat zeg ik? Ze spreekt zelfs vloeiend Vlaams. Ik ga er liever heen dan de superette in mijn dorp. Ik woon in een dorp bij Gent, waar niks bijzonders valt te beleven. In mijn dorp loopt een drukke weg, die in lang vervlogen tijden de verbindingsweg was van Gent naar Brussel. In mijn dorp zijn er twee bakkers, drie slagers, twee banken, twee friteries en vijf cafés. Zo zie je maar dat drank in randgemeentes bij Vlaamse steden rijkelijker vloeit dan op den boerenbuiten. En aangezien ik zelf niet drink, maar wel verslaafd ben aan cola light en ik geloof in de kleine zelfstandigen, ga ik ook voor kleine boodschapjes naar plaatselijke winkeltjes. Ik hou van plaatselijke winkeltjes. De mensen zijn er doorgaands vriendelijker dan aan de loketten bij de Post. Wie de rekrutering doet bij de Post in mijn dorp, daar wil ik niet aan denken. Gelukkig is de postbode wel een vriendelijke man die jaarlijks komt klinken op het nieuwe jaar en moet ik niet zo vaak naar het loket van de Post. Soit, genoeg over de Post, laat het duidelijk zijn dat in kleine winkeltjes in doorsnee Vlaamse dorpjes, de mensen je kennen en dat ze best vriendelijk zijn. Ik stond dus in de nachtwinkel met vier blikjes cola light.
Zegt de vrouw uit India: ‘Hoe is het met je? Alles goed? ’t Is lang geleden.’ Ik knikte en antwoordde: ‘Alles goed, merci, ik probeer te stoppen met roken, vandaar dat het een tijdje is geleden.’ Ook kocht ik er regelmatig een pakje condooms, maar ik kon moeilijk zeggen dat ik gestopt was met vrijen, want dat zou een leugen zijn.
Achter me staat een man die in den bouw moet werken, want aan zijn kledij en zijn haren te zien, kwam hij net van een bouwwerf en was hij zowaar een koekjesmonster, want hij had vier koekjesdozen onder de arm.
Zegt het koekjesmonster: ‘Probeert ge te stoppen met roken? Telkens ge goesting krijgt in een sigaret, moet ge een glas fruitsap drinken. Na een week is u goesting over en kunt ge geen sinaasappelen meer zien of ruiken.’
Ik lachte, de vrouw uit India ook. ‘Ik probeerde dat al een keer met thee, maar weet ge, als ge zoveel drinkt, moet ge vaker plassen.’
‘Dat is waar, maar het zuivert u lichaam.’
‘Bedankt voor de tip, ik zal er aan denken.’ En weg was ik met mijn vier blikjes cola light bengelend in een wit plastic zakje. Ik moest denken aan water en hoe dat het lichaam zuivert. Ik moet meer water drinken. Ik had nog een afspraak in Gent en stapte de auto in. Op radio Fantasy hoorde ik De Stem iemand interviewen over het vervuilde Noordzeewater en dat er een teveel is aan kwallen in de Belgische zee. Toen De Stem hem vroeg wat we eraan konden doen, antwoordde de man: ‘We moeten onze zee beter beheren, de vervuiling tegengaan.’ Ik dacht aan hoe je de zee kan beheren. Ook zei de man nog: ‘Dat teveel aan kwallen komt omdat de zee een paar graden warmer is geworden, mede door de opwarming van de aarde.’ Antwoordde De Stem: ‘Dat heb ik nochtans niet gevoeld afgelopen zomer bij het pootje baden.’ De man kon niet lachen. Ik wel. Hij drong weer aan op het beter beheer van onze Noordzee. De Stem draaide een plaat. Genoeg kwallen in de zee, spookte het door mijn hoofd en ik stak een sigaret aan. Ik opende een blikje cola light en prevelde: ‘alles komt goed, dat moet.’