Facebook

Nog zo iets waar ik verslaafd aan ben: Facebook. Hoog-technologische snufjes. Ik zit teveel achter mijn computer. Gelukkig ben ik een Macgebruiker en lig ik 's avonds niet in bed met een Dell. Ik zou het niet moeten weten, wakker worden naast een Dell. Ik hou van Apple, ik hou van Mac. Hij is mijn beste vriend. Maar Facebook is dus wel een verslaving. Vooral als je mensen gaat toevoegen die je eigenlijk van haar noch pluim kent. Zo leerde ik een radiopresentator kennen. Hij maakte mijn hoofd goed gek. Ik schreef al eerder dat ik van stemmen hou, maar zijn stem is echt wel 'hot'. Ik dacht dat ik altijd een nuchter persoon was, die fictie schreef. Virtuele sprookjes bestaan dus echt. Ik was er ook helemaal niet mee begonnen, dat was hij, hij leek wel gek. Nu is hij een personnage geworden in één van mijn boeken. Ik schrijf de liefde van me af. Facebook is gevaarlijk, het neemt je mee naar een andere wereld. Die van 'virtual reality', veel viruteel, maar weinig werkelijkheid. Weinig face, veel book. Book met crap, met geposte filmpjes van vaak vergane, vergeten muzieknummers. Openlijke liefdesbetuigingen, het kan allemaal these days. Ik vind het het toppunt van eenzaamheid. Hoe meer Facebookvriendjes, hoe eenzamer een mens is. Ach, ik zit er niet zo mee, het verzet even onze gedachten. Maar let op: schrijvers zijn niet allemaal zo meegaand. Dat heb alleen ik voor, denk ik dan.

Van 'ontvrienden' tot 'blokkeren', het zijn de nieuwe woorden. Het zijn lege omhulsels, verpakkingen waar ooit een lekkere bonbon in zat. Ik geef het toe, het is goed voor reclame, maar ook dat zijn maar verborgen verleiders en zijn de producten vaak niet wat je ervan verwacht eenmaal je die hebt aangeschaft? Ook met woorden kan iemand je letterlijk inpakken, dat heb ik dus gehad. Daarom dat ik ben gaan bloggen, omdat die facebook me zo tegenstak.