Simple life

Ze kende een man die alles 'puur' deed, hij dronk zijn koffie zwart zonder een wolkje melk, zonder een klontje suiker, hij hield van donkere chocolade en rookte af en toe een sigaar van de fijnste kwaliteit. Hij keek graag naar vergeten zwart-witfilms en genoot van de manier waarop Zsa Zsa Gabor hem aansprak met 'It's simple, Darling'.
Zij was de puurheid verloren, ze vroeg zich af waar ze die had achtergelaten en dronk geen zwarte thee of koffie meer.
Een andere man, die voor haar een onbekende was, ging samen met zijn vriend naar de laatste dag van het Dourfestival. Beiden hielden ze van Giant Sand, die met hun woestijnrock uit Tuscon Arizona countrymuziek omtoverden in jazz. De twee jongemannen waren al goed aangeschoten toen Have Gelb in zijn micro zong: 'The story has been told a thousand times'. Zij had nog een liefje gekend in Arizona. Maar haar woestijnprins had ze nog niet gevonden.
De man die van puurheid hield, stelde vast dat de koffie duurder werd, hij betaalde vanaf vandaag een euro extra voor een kilo koffie.
In Breda ging een achtenzeventig jarige vrouw op een man zitten, toen hij probeerde de handtas van haar zeventienjarige oudere zus te stelen. Ze wou een verzetje. In Perth kroop een naakte man met enkel een holster in zijn handen op een reclamebord. Helikopters, brandweerwagens, scherpschutters en agenten probeerden de man terug naar beneden te halen, ze wisten niet wat hem bezielde. Zij ook niet.
De twee mannen op het Dourfestival klauterden het podium op en zwaaiden met hun jongeheer. Fluitend en toegejuicht door wilde, jonge meiden in het publiek kregen ze een t-shirt. Ook al stond hun kleine jongen half-stijf, door hun benevelde toestand werden ze de volgende dag wakker met een kater en een t-shirt waarop stond te lezen I rock summerfestivals darling.
Zij hield niet van festivals of drukte, ze leefde een eenzaam leven en voelde zich alleen in haar hoofd. Zij hield van oude crooners die haar deden denken aan liefdes die ze ooit had gekend.
De drieënnegentig jarige Zsa Zsa Gabor viel haar bed uit en had een nieuwe heup nodig. Kreunend riep ze: 'Darling, where are you? Darling!', maar geen schat die haar pijn beantwoorde. Ook niet de man die vaststelde dat de koffie duurder werd, terwijl hij prevelde 'It's simple, darling'.
Zij spookte 's nachts door zijn hoofd en overdag hij in het hare. Ze spookten samen zoekend naar de simple life. Die waar mannen en vrouwen elkaar onmoetten in vergeten kroegen, op verloren festivals, tussen crisisprijzen in de supermarkt. Zo veel verschilden ze in wezen niet van elkaar. Ze kwamen niet van Mars, noch van Venus. De wind veranderde van richting, een zuchtje liefde blies hun kant op. Het maakte hen blind, maar ze voelden nog, ze voelden nog. 'Er is geen juister motief, beter dan het andere', schreef ze in haar dagboek. Ze liet de controle los om gelukkig te worden. Hij staarde naar zijn brandende sigaarpunt en dacht net hetzelfde.