Schooltijd

Op een doorsnee Vlaamse middelbare school is het middagpauze. In groepjes troepen de pubers samen. Het is vrijdagmiddag en uit hun mobiele boxen galmt muziek als kogelstoten door de lucht. Hoedjes en petjes kleuren de speelplaats. Anderen kuieren rond, knabbelend op broodjes, met blikjes cola omklemd in hun jonge rimpelloze handen. Er wordt volop ge-sms’t, gelachen, gepraat, omhelst, door haren gestreken en kusjes worden geworpen. Kalverlievende verhalen racen door hun gedachten en gaan als wervelwinden over hun lippen. Hippe sneakers, jumpers en truien met capuchons is hun schoolwear. Vanavond gaan ze uit, spreken ze af na schooltijd daar waar bussen stoppen en vertrekken. Waar treinen af en aan rijden. Waar cafés bruinverschalend bier serveert. Waar schooltassen zijn omgebouwd tot ware verkleedkoffers van jonge meisjes die knappe jongens aan de haak willen slaan. Waar die knapperds jongleren met de laatste nieuwste digitale snufjes op een Blackberry of een Iphone, terwijl hun haren glimmen door de haargel.
Zij denkt gelijk terug aan haar middelbare schooltijd. Toen alles nog anders was, ook al zou ze dat nooit zeggen. Ze is nog jong, niet oud en versleten zoals haar schooltas of haar mobieltje. In haar jongere jaren, ging ze over de middag frietjes halen aan het marktplein, die vlak naast school verscholen lag tussen geparkeerde auto’s die toen nog in de stad mochten staan. Ze ging sigaretjes roken en cola light drinken in oude-peet-cafés waar toen de mannen op leeftijd petjes droegen en zelfgerolde shagjes inhaleerden waar een druppel lichaamsvocht aanhing. Ze mijmert terug aan verloren herinneringen over liefjes waarbij alles zoveel eenvoudiger leek. Ze gingen na schooltijd eens naar de film of gingen wat drinken, gaven niks dan lieve kusjes aan elkaar en hielden klamme handjes vast. Herinneringen die ze niet altijd wil onthouden, komen haar terug voor de geest, die eerste keer toen een jongen haar kuste. Waarbij zijn tong aarzelend en toch brutaal zijn weg vond in haar mond. Toen ze naar huis liep en dacht dat iedereen zou zien aan haar blik wat hij met haar had gedaan.
Haar zuiver kinderzieltje besmeurt, plotsklaps verandert en haar meevoerde naar de grotenmensenwereld en dat allemaal door een tongkus. Een tong. Kwade tongen beweren veel, zouden ze al zoete kussen, andere tongen hebben gesmaakt? Misschien zijn mensen met kwade tongen gefrustreerd omdat ze de liefde nog nooit smaakten. Het groene monster dat jaloezie heet huist in kwade tongen. Ook al bewijst de wetenschap dat roddels verspreiden en tot je nemen een gezonde invloed op je heeft, als je ze met mate onderhoudt. Zij houdt niet van roddels. Toen niet, toen ze school liep in een katholieke school en nu ook niet, nu de kranten vertellen hoe patertjes denken over homofilie of aids. Ze moesten zich schamen. Ze kijkt naar de schoolgaande jeugd, die geen schaamte kent. Daar waar jongeren halfgoden zijn geworden. Ze denkt aan hem, die kinderen heeft van deze leeftijd. Pubers die denken aan vandaag of morgen, die nog niet belast zijn met zorgen voor later. Waarom zouden ze ook? Laat ze nog maar kind zijn, laat ze maar puberen, we waren het ook zelf allemaal eens en ook met ons is het goed gekomen, toch?