Het dondert dan wel in België, in Frankrijk bliksemt het feestvreugde. Een nationale feestdag in Frankrijk, zou er geen zijn zonder gillende keukenmeiden in de lucht.
Nu in Frankrijk de burka en de nikab op openbare plaatsen officiëel verboden is bij wet door de Kamer van Volksvertegenwoordigers (maar nog niet door de Senaat), zullen moslima's zich niet veranderen. Patrick Ollier van de 'Union pour un Mouvement Populaire (UMP)' merkt op: 'We beschermen hen tegen die mensen die hen verplichten een burka of nikab te dragen en dat heeft niets met religie te maken.' Een moslima wacht af of ze een boete krijgt van hondervijftig euro en mocht ze die krijgen 'dan stapt ze naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens voor mijn vrijheid,' hoor ik vanachter de doek die haar mond verbergt.
De politieagenten daar krijgen nog veel werk, geloof ik. Als ze al die moslima's gaan moeten 'ontbloten', krijgen ze de hele moslimgemeenschap op hun dak.
Ook al gaat iedere Fransman graag op bezoek bij hun Noord-Afrikaanse zuiderburen en verkoopt men vlot op Provençaalse markten en interieurwinkels muntthee, zitpoefen, waterpijpen, Marrokaanse lampen, tegels, babouches, specerijen, foulards en stoffen, ze maken ook deel uit van de Franse gemeenschap.
Ik kuier naar een plaatselijk café om de rotjes te aanschouwen die als zware kanon- en donderslagen door de lucht knallen en zie enkele gesluierde vrouwen met hun heupen opzwepend dansen en vreugdekreten slaken zoals alleen zij dat kunnen. Ook dit is voor hen feest. Niet alleen onze Yves Leterme dacht dat dit zijn lied was, iedereen zingt vandaag uit volle borst: 'Allons enfants de la Patrie, le jour de gloire est arrivé!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten