Beroering

Hij hield van de geur die verse zomerregen nalaat op de stoepstenen. Hij kuierde naar het station en hoorde op het perron de stem van de loketbediende, hij glimlachte en hield een boek in zijn hand. Zijn hemd dat losjes over zijn rug streelde, bolde lichtjes op toen de trein stopte. Hij nam plaats aan het raam en sloeg zijn boek open toen het Vlaamse landschap aan hem voorbij raasde.
Kent u dat gevoel van agitatie dat door uw bloed stoomt en uw hele lichaam warm maakt? Een gewoel van onrust, opwinding?

Zij heeft het als ze 's ochtends wakker word. Wanneer ze met vakantie is en de hele dag als een wit blad voor haar verschijnt. Bladvrees kent ze niet. Gelukkig maar. Ze heeft het eigenlijk voortdurend. Als ze de eerste koffie in de dag smaakt, als ze een krakend stukje stokbrood naar haar mond brengt. Als onverwachte dingen zich plots aandienen. Als ze de eerste waterstralen over haar lichaam voelt, als ze de zeep erna nog in haar haren ruikt. Als ze haar mailbox opendoet en vluchtig de namen van diegenen die haar schrijven leest. Als ze uit eten gaat en verrast wordt van een schitterende omgeving waarin ze zich bevindt, als ze de oesters en hun zilten afdronk door haar keel laat glijden. Als ze de lucht, de bergen en het landschap tot haar neemt, als ze haar schetsboek openslaat en haar gedachten noteert. Als haar potlood haar blad raakt en ze 'de winter' van Vivaldi hoort en ze zich volledig daarin laat gaan. Die ideëen die komen, als een wervelwind van haar hoofd naar haar handen en ze alle remmen loslaat.

'Als je de nieuwe Iphone in je handen houdt, je wordt beroerd door wat er rondom jou gebeurt. Een kind 'dada' zegt en een handkusje geeft. De radio speelt met niks dan goeie muziek, een boek leest dat je bijna doet huilen van verdriet. Je de zon voelt op je huid, ook al regent het en ga je binnenshuis dansen in het rond. Iedereen voelt zich wel zo eens, het is gezond. Geniet dus van die onrust in je hoofd, het is de levenslust die je wakker schudt, die je hoort. Het is zo fijn, het is zo leuk, zolang je maar het bonken van je eigen hart hoort.
En zo dient een nieuwe dag zich aan, zonder zorgen in het land van morgen. We staren, krabben soms aan onze kont, denken eens na, we beginnen eraan. Doe dus alles met plezier, straal kracht en liefde uit, want in je gedachten liggen al je dromen, leg het juk van sleur naast je neer en ga ervoor.
Deze zinnen geven niks dan geluk, het ligt vlak naast je, pak het op en gooi het in de lucht. Kijk ernaar, geniet ervan, hou het vast en laat het los, het komt wel terug, ook al verschuilt het zich soms in een nog donker bos.'

Hij kijkt naar buiten en proeft een traan, hij is gelukkig om wat hij heeft gedaan. Hij raakt haar met duizend woorden die hij als muziek in haar oren fluistert en haar laat genieten, opdat zij verder zouden kunnen gaan. De trein vertraagt, hij stopt aan Linkeroever. De stad is zijn wereld waar hij graag in verdwaalt. Hij mijmert, denkt aan verloren zaken uit het verleden en beseft dat hem dat rijker heeft gemaakt. Hij kijkt naar de stoepstenen en ziet ze glimmen, hij stapt zijn kantoor in, zijn dag kan beginnen.