Foto

Ik hou niet van mensen die hun tong uitsteken op foto's. Ik zie ze vaak, zo van die losbandige foto's op veel te dronken feestjes en die slechts een schim weergeven van wie de afgebeelde persoon werkelijk is. De afgebeelde personen in kwestie, zijn zich niet bewust van een vluchtig moment waarop zij worden gecapteerd door de lens van een allicht nog liederelijker fotograaf.

Zij dook ooit eens een kast in op een feestje. De man was getrouwd, was een gekende schrijver en was eigenlijk gekend als fervente 'kastduiker' op feestjes. Zij kon er ook wat van. Ze leden beiden aan bindingsangst zeg maar, ze waren ooit eens zo diep gekwetst geweest in hun onbezonnen twintigerjaren, hadden gelukkig wel een goede partner tegengekomen, maar zwegen als het graf als het aankwam op hun onuitgeschreven fantasieën. Of hun partner al dan niet op de hoogte was van hun escapades, dat deerde hen niet. Ze zaten beiden soms zo in hun eigen wereld te graven dat ze met tijd en stond een losbandige uitspatting wel konden gebruiken. Wat ze niet wisten, was dat ze wel eens als een blok konden vallen voor elkaar. Dat ze meer dan hun vingers konden verbranden, ook al deden ze het zo nu en dan eens op het aanrecht in de keuken en waren de knopjes van zijn hemd met een zucht op de tegelvloer beland.
De geneugtes van het leven, daar waren ze beiden een kei in. Op een luie zondagochtend kroop zij bij haar partner onder de douche waarvoor ze eerst -gelukkig op tijd- zijn telefoonnummer op haar heup had bemerkt, die ze snel noteerde in haar agenda. Hij kuste zijn partner haar borsten in bed, tussen de nog warme lakens van hun slaap. Genietend van hun luie zondag en de lichamelijke aanwezigheid van hun net wakker geworden partner, dachten zij aan elkaar. Zij proefden de afdronk van de rode wijn van gisteren in hun mond, ook al hadden ze hun tanden al gepoetst. Het vervoerde hen naar hun kast- en keukenherinneringen en ze kregen het warm vanbinnen. Hij stond op, kleedde zich aan en maakte een wandeling door de tuin met zijn mobieltje. Zij trok een feestjurk aan en lakte haar nagels rood. Vandaag was een dag zoals geen ander. Niet dat andere dagen dezelfde zijn, maar toch. Toen ze niet langer hun geheimen voor zich hielden, maar samen deelden, nam hun verlangen naar elkaar alleen maar toe. Niet wetende welke weg ze daarmee insloegen of waar die hen naartoe zou brengen, genoten ze van hun gedeelde interesses en passie. Ze hoorden hun speels gelach en weggevoerd verlangen, die in hun woorden verborgen lag. Ze sprongen samen in de Niagarawatervallen en jouïsseren de gedeelde verlangens die in hun lijf omsloten lag.
Hun vlinders vlogen verder dan een eendagsvlieg. Zelfs hij al schijver was vaak het gespreksonderwerp van menig feestjes, waar jonge meisjes zich rondom zijn lichaam en taal verzamelden en te goed deden aan hun puberale idolatrie van de schrijver in kwestie.
De kracht van hun woorden, konden zij enkel verstaan. Hij wuifde de jonge meisjes weg toen zijn partner hem daarop wees, zij lachtte haar woorden weg bij de ravissante ontmoetingen die zij had. Drentelend liep hij in de tuin met rode oortjes. Wachtende op wat komen gaat, spraken ze met stille woorden over gedachte ontmoetingen die voor hen open lag.
Ze genoten van het moment en schreven brieven naar elkaar, soms ook zonder woorden, maar met een groot gebaar. Ze keek niet bedenkelijk, maar betekende veel voor hem. Zij wist dat en dat was haar plezier die ze hem liet merken en deelden dat, met een zucht van vertier. Zo gingen ze 's avonds samen op pad, deelden een geheim die de fotograaf niet doorhad.

Dus als ik zo een foto zie, dan mijmer ik terug, aan andere avonden met wijn en sigaren en denk als ik een fotograaf zie, hij moest eens weten, wat in dat moment verscholen zat. Een mooie herinnering, die koester ik elke dag, maak een foto met je ogen, opdat je nooit vergeten mag, hoe zoet en geweldig gevoelens kunnen zijn die eens zijn geweest of er nog steeds zijn. Ik staar voor me uit en denk aan hem. Ik begin terug te schrijven met licht. Het verlangen blijft, ik blijf ze trouw, die gevoelens van liefde. Soms ervaar ik een rilling op mijn rug. Het lichaam trilt en heeft soms koorts, dan neem ik een foto als medicijn en dan verdwijnt het zomaar, die pijn.