De Man

De hele wereld keek toe hoe Mark Cavendish huilde van geluk. We werden er niet treurig van, doch heel erg vergenoegd. Wanneer men de strijd is aangegaan met zijn demonen, net als een poststempel aankomt waar hij moet zijn, is de ontlading groot. Het doel heiligt de middelen. Cavendish zijn wonden werden gezalfd. Hij streed en vocht in de vijfde etappe van de Tour. De jonge fietser verliet al vroeg ieder weekend het eiland Man, nam de veerboot met zijn fiets om te racen in Engeland bij vrienden. Daar werd zijn winnersbloed roder van, hij moest al op zestienjarige leeftijd wedstrijden winnen, om terug de veerboot te kunnen betalen naar zijn thuisland, om op tijd de schoolbanken te vullen op een grauwe maandagochtend. Cavendish is De Man. Hij heeft het gedaan. Na jaren van zwoegen, zweten, heeft hij zijn pompend bloed eindelijk weggespoeld met tranen. Tranen van ontlading. Als het getij verloopt, verzet men de bakens. Met het prijzengeld kan hij de verbouwingen aan zijn huis waarmaken, kan hij de binnentuin overbouwen naar de stal waar zijn retro-Italiaanse Vespa's slapen en ze wakker maken om een Guiness te gaan drinken in Douglas. Kan hij 's ochtends genieten van ontbijt met zicht op zee. Wat was dat mooi Mark, de veerboot in uw gedachten te zien ontschepen, u de top van de Snaeffel te zien bereiken. Een man die huilt maakt me weerloos, het is één van de prachtigste dingen die er zijn. Het straalt pure passie uit, waardoor mijn jonge hart alleen maar onstuimig wordt, wachtende op wat komen gaat. Het is je gelukt jongen, geniet met volle teugen van La Marseillaise, die uit volle borst voor jou speelt.