dinsdag 24 augustus 2010

Dromers

Ze houdt niet van mannen die spelletjes spelen. Ze ging uit eten met een kerel die gevlucht was van een slecht huwelijk en ze mocht alles betalen. Dat was zo fout van Kerel. Ze geeft er wel niet meer om, ze kijkt niet langer achterom, ook niet naar de fouten die ze zelf al maakte. Ze kijkt vol vertrouwen de toekomst tegemoet en zwemt in haar zee, waarbij hij het strand is. Samen zijn zij de golven.
Ze kent vrienden die anders geaard zijn dan zij. Ze heeft een vriendin die lesbisch is, een beste vriend die homo is. De Vriendin had een date en herbeleefde een avond waar iets in de lucht hing. Ze kusten elkaar en ze was in de zevende hemel. De volgende dag regelde vriendin een romantisch weekend. Zonder verder na te denken, bleek dat het romantische weekend dat ze had gepland in een maandelijkse terugkerende tijd viel waarbij de russen in het land neerstreken. Voor een lesbo ligt dat moeilijk. Vriendin smste naar haar date dat hun geplande liefdesnacht niet kon doorgaan. Maar haar date smste niet terug, de koffie was over haar mobieltje gevallen. Ook had Vriendin een druk leven, een propvolle agenda. Zuchtend smste Vriendin naar haar, dat er te veel obstakels waren.
Ze denkt na over obstakels, voor haar lijken er geen. Ze heeft al teveel obstakels omvergegooid, over gesprongen, gedraaid, een andere weg ingeslaan. Zij had maar één wens hoelang ze haar kon herinneren. De wens verliefd te worden op iemand waarbij ze volledig zichzelf kon verliezen en weer terug vinden. Iemand waarbij ze alle liefde voelde, kon geven en terug kreeg. Ze had daar enkele jaren geleden, toen hij was vertrokken, al lang over nagedacht. Haar wens was haar zelfs ontgaan, toen ze de afgelopen jaren het bed had gedeeld met buitenlandse lovers. Tot wanneer ze hem tegenkwam. Een boefje die haar hart had gestolen, een hartendief. Zijn woorden duizelden en maalden nu voortdurend in haar hoofd. Ze was nog niet terug thuis van vakantie, maar voelde zich al thuisgekomen, bij hem in haar hoofd en in haar hart.
Hij noemde haar kevertje, hij was als kleine jongen een kevervanger. Hij spaarde ze in kleine luciferdoosjes, die hij achteraan de tuin onder de grond begroef in de zomer. Hij zat in kleermakerszit naast het bed te lezen in strips en boeken. Hij hield van boeken en maakte de verste reizen in zijn hoofd. Hij was een dromer, die nu van haar droomde. Hij dacht soms na waarom hij haar nooit eerder had ontmoet. Hij wist wel dat het goed was, waarom zij nu zijn dromen kwam binnengevlogen. Zijn hele leven lang, was hij al op zoek. Hij zocht onder het bed naar vergeelde foto's van zijn idolen, hij zocht tussen de boekenrekken naar het ultieme verhaal in mooie woorden. Hij zocht naar soldaatjes, nog voor G.I. Joe als Ken was geboren. Hij zocht naar liefde, passie en meer dromen. Na al de verloren jaren op scholen, niet te vatten kennis over wiskunde en dwaze jongensstreken, had hij diep vanbinnen altijd geweten dat dit hem wel kon overkomen. Hij had er ook over gefantaseerd, na al de boeken te hebben gelezen uit de wereldliteratuur. De duizenden liefdesnummers die de radio roze draaiden op een dag. Hij had zelfs al een heel leven opgebouwd, waarvan hij dacht dat het zo moest. Hij had al te lang rondom zichzelf gekeken en geleefd, zonder te beseffen, dat wat hij zelf wou, dat daar zijn geluk in lag voor de rest van zijn leven. Met makkers had hij tussen pot en pint al menige uren gediscussieerd, het leven willen omgooien, op zoek naar die verloren jaren van stil verlangen. Maar zijn makkers werden ook geleefd en ontnuchterden hem steeds van zijn dromen. Dus dronken ze meer en vielen in slaap bij testbeelden waarbij de sigaar een stille dood was gestorven in de asbak. Hij had nooit gedacht dat zijn gedachten zo'n hoge frequentie uitzonden, dat het trillen van haar handen haar bewoog voor hem te schrijven. Ze liepen verdwaald en toonden elkaar een nieuwe weg. Nieuwe wegen, die haar vrienden ook zouden moeten nemen. Ze dacht aan hen die triestig huilden om wat was geweest. 'Bewandel vol vertrouwen de weg die je loopt', prevelde ze, terwijl hij enkel haar gedachten vulden en niks anders dan hoop. Hoop, op een fantastisch leven.

2 opmerkingen:

  1. O zo velen worden geleefd ... weinig beseffen dat ze geleefd worden, en nog minder doet er wat aan ... So, who's to blame ? ? ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ZIchzelf. Alle waarheid ligt in jezelf.
    Volg je hart, dan kom je uit, daar waar je moet zijn.

    BeantwoordenVerwijderen