Engel

Zij houdt van een engel. De engel die op haar schouder zit. De engel die haar bij de hand neemt en samen doet vliegen, terwijl er vallende sterren aan de hemel staan. Zij houdt ook van mannen. Mannen die haar het hof maken, die haar het gevoel geven dat ze bijzonder is. Zij kende een man, die was gescheiden, twee kleine kinderen had en in een leuk huis woonde. Voor haar was hij lange tijd haar engel. Ze trok bij hem in en zorgde voor zijn kinderen, alsof het haar eigen kinderen waren. Ze maakte eten met liefde klaar, plande leuke uitstapjes en bevond zich zowaar in haar eigen gecreëerde sprookje. Ze was nog jong, pas achtentwintig en had een leuke baan. Ze was het zonnetje in huis en lachte elke dag de dag toe en plukte die.
Het enige probleem was dat hij zichzelf nog niet had gevonden. Iedere avond ging hij uit, dronk al als ontbijt een pint en ging zo de hele dag door. Hij had zelfs geen stamcafé, zijn pitstop voor een Vlaamse pint was een tankstation dat gerund werd door een vriendin. Hij had een moeilijke jeugd gehad. Zijn vader was vroeg gestorven en toen hij als student werd gedoopt bij een studentenclub, moest hij het stadspark in en werd er vastgebonden aan een boom. De hele nacht moest hij de gruwelijkheden doorstaan, waar travestieten en mannen zich aan hem opdrongen. Gruwelijke nachten later liet dat beeld hem nooit meer los. Het had hem getekend. Het had hem niet wijzer gemaakt, doch heel intriest. Iedere dag vroeg hij zich af waarom hij zoiets had moeten meemaken in zijn leven. Het lichtpunt was toen hij zijn exvrouw leerde kennen en in het begin alles goed ging. Ze trouwden, hadden dromen en leefden een vrij normaal gelukkig leven.

Maar de nachtmerries gingen niet over. Ook niet toen hij in zijn auto naar de olieplekken staarde die voor het tankstation waren opgedroogd in de stenen. Ook niet toen hij haar leerde kennen. Hij vluchtte zijn leven lang om zijn angsten maar niet onder ogen te hoeven zien. Hij deed zich tegoed aan vrouwelijk schoon en leefde zelf een leven van decadente uitspattingen. Het licht was nooit meer aangegaan. Ook niet toen zij hem alle liefde gaf die ze dacht dat hij nodig had. Ze werd er zelf intriest van en ze braken de relatie af. Zij wou nochthans een kind van hem, ze had een moederwens, maar hij kon het niet meer opbrengen zijn leven verder te leven in een leugen. Toch kon hij haar niet loslaten. Enige maanden later, terwijl ze in de supermarkt haar eieren en groenten had gekocht, aan de kassa stond en hem de superette zag inlopen, brak haar hart. Hij had haar niet opgemerkt, maar ze kon de lijnen in zijn gezicht lezen die dieper waren geworden. De geel-bruine wallen onder zijn ogen waren de enigste kleur die in zijn vale gezicht opvielen. Ze stamelde toen ze geld zocht om de rekening te betalen, liep naar haar auto en nam plaats achter het stuur. Een traan bengelde van haar wang en ze startte de auto. Robbie Williams klonk uit de radio met Angels. Ze reed de parking van de supermarkt af, sloeg een laan in met hoge bomen en reed huiswaarts. Toen ze thuis was ging ze op bed liggen en dacht aan hem. Ze vroeg zich af of er iets was dat ze kon doen om hem te helpen. Maar ze kon hem niet helpen. Er waren geen pleisters voor zijn wonden. Ze viel huilend in slaap. Toen ze wakker werd zat haar engel op haar schouder. De engel die haar woorden influisterde, die haar rust bracht. Ze vroeg aan de engel even naar hem te vliegen, of hij hem niet kon helpen en niet haar. De engel vloog weg en ze zag hem niet meer terug.
De engel streek neer op zijn schouder. Terwijl de duivel naar hem lachte in zijn glas. Ze hoopte dat de engel hem haar woorden kon influisteren. Maar de engel viel in slaap op zijn schouder. Pas jaren later, toen hij op een dag wakker werd en de slapende engel bemerkte naast zijn kussen, dacht hij aan haar. Hij stond op en opende het raam. Hij zag de helblauwe hemel en de zon verwarmde zijn kleurloze gezicht. Zijn leven kon beginnen en de engel vloog door het raam, de wijde wereld in.