Deinende golf

Als je twee maanden niet bent thuis geweest, dan is je eerste werk al je stekkers in het stopcontact terug steken. Je wil koffie als je wakker wordt, maar de Senseo verliest water. De tv gaat terug aan en het doet je vreemd dat er terug Nederlands wordt gesproken. Je steekt de was in en merkt dat het waspoeder bijna op is. Je gaat uit eten met vrienden die je al twee maand niet hebt gesproken. De gesprekken lijken je anders dan voor je vertrok. Nog een geluk dat ze met je gaan eten, want het enige dat je ijskast rijk is, is een blikje cola light en een potje olijven. Jij bent verandert, alles is anders. Je spreekt af met mensen die je twee maanden lang hebt gechat op facebook. Ze lijken vertrouwd. Je lacht, maakt plezier, glazen worden geklonken en deelt zomerverhalen die je hebt geschreven met elkaar.

Je gaat terug werken en merkt dat ze je daar helemaal niet hebben gemist, alleen de jaloezie, dat vreselijke monster, is weer voelbaar en je beseft gelijk waarom je twee maanden op vakantie ging. Twee maanden, ging je weg om tot jezelf te komen. Je ging twee maanden opzoek naar wat je miste in je leven. Je dacht na over hoe je je leven een andere wending kon geven. Je dacht na over je professionele carrière, je schreef zelfs een boek.
En daar zit je dan, op je bank, met je voeten op de leuning. Je licht een sigaret op en denkt nog maar eens na. Je denkt voortdurend na, je denkt te veel na. Ach, je bent een schrijver, daar dienen ze voor. Je denkt na over de champignons die vroeger in het behang zaten en dat het hoogtijd is dat ze op je bord liggen met een lekker looksausje overgoten. Je hebt honger, maar je kan niet eten. Je krijgt geen hap door je keel. Je bent verliefd. Je denkt aan hem, die je hart heeft gestolen. Hij mag het hebben, jij hebt het zijne. Je mijmert terug aan de afgelopen week, waarin jullie elkaar bijna elke dag zagen. Je voelt vlinders in je buik als je denkt aan hoe zijn lippen de jouwe streelden. Je voelt een last op je maag, wanneer je denkt aan hoe hij jou vertelde dat hij zijn vrouw zal verlaten. Je voelt je schuldig, je voelt je door en door slecht. Je wou geen man die een vrouw had, een leven, het leven dat jij niet had. Je wou geen kinderen, je wil carrière maken en het flitst door je hoofd dat als je bij hem blijft, een relatie opbouwt, dat je gelijk twee kinderen onder je vleugels neemt. Je denkt aan de kinderen die je elke dag ziet op school. Je gaat na aan alle keren een van je leerlingen huilde, omdat hun papa of hun mama hen had verlaten. Je hart bloedt. Je bent verdrietig, je huilt. Je wou dat je de tijd kon terug draaien.

Je denkt aan je exvriendje, die je graag ziet en je vraagt je af waarom je bij hem niet gelukkig was. Je weet heel goed wat je miste. Hij weet dat ook. Hij, die je hart heeft gestolen, heeft het moeilijk. Je wil geen pijn, je wil geen mensen kwetsen. Maar je doet het toch. Het is al begonnen. Het is begonnen toen jullie voor het eerst woorden uitwisselden in een klein kotje, nog geen twee centimeter groot. Het leek onschuldig, maar het kotje is Pandora's doos. Je bent facebookmoe nu. Je kan 's nachts niet slapen, door alle gedachten die door je hoofd racen. Je bent verliefd en het lijkt zo juist, zo zeker, zo fijn, zo geweldig, zo fantastisch. Maar dat is het niet. Je bracht jezelf in een situatie waar je nog nooit eerder in zat. Het is de grotenmensenwereld. Het is de wereld die je altijd ontvluchtte, toen je verhalen schreef, toen je tekeningetjes maakte, toen je lesgaf, opdat de kinderen die naar je verhalen luisterden, even konden wegdromen in een wereld die niet zo hard was als de jouwe nu. Alles voelt anders. Je vond jezelf terug en nu verdwaal je voortdurend in een wereld, waar alles vertrouwd was, maar niet meer zo voelt. Je dwaalt door de straten rondom je huis. Je zit in jezelf, je kan niet helder meer denken. Dit moet stoppen. Je rijdt naar zee, waar je met hem hebt afgesproken, waar je hem voor het eerst zag, een week geleden. Maar zodra je hem ziet, smelt je. Je ziet in zijn ogen alles. Alle emoties gieren door je lijf, verlangen, passie, genegenheid, vertrouwdheid, veiligheid, geborgenheid en angst. Veel angst. Angst voor het onbekende. Maar alles ligt open, je bent je eigen regisseur van de film die je maakt, van je eigen leven. Dus, kop op en lach het leven toe. Stap verder en kijk niet achterom, leef. Je voelt alles en alles, is liefde.