Iedereen zondag.

Vanochtend had ik geen stem meer. Dat gebeurt me wel vaker, dat ik monddood ben. Dat ik enkel wat woorden kan schrijven. Piepend en hees produceer ik woorden die geen woorden meer zijn. Ik krijg het als ik te weinig slaap, te veel emoties heb verwerkt. Dat laatste kan wel kloppen, ik kwam alles tegen de laatste tijd en alles is echt wel veel. Vandaag rookte ik voor het eerst in een hele lange tijd -zo lang, dat ik het al niet meer weet hoelang- niet. Dat is ook nogal wat, niet roken. Ergens denk ik dat me dat helpt mijn stem sneller terug te krijgen, maar ik geloof het niet. Hij ontneemt me mijn woorden, ontneemt me mijn stem om nog wat deftigs uit te brengen. Ik ben verliefd en dan ben je ziek.

Jij wordt wakker met een houten kop. Je ging gisteren naar een feestje, waarbij de decibels zo hard stonden en door de overvloedige flauwe coctails, kriekbiertjes en cola's die je dronk, moest je wel twintig keer opstaan om te plassen. Toch ben je je bed uitgeraakt. Je rust met je rechterarm tegen de tegels wanneer je onder de douche staat. Het gonst nog in je oren en je haren doen pijn wanneer je ze kamt. Je zet koffie en gaat traag je koffie op de bank leegdrinken, terwijl de Zevende Dag het over Elsschot heeft. Nog even heb je de tijd alvorens je ex-man je dochter terug naar huis brengt. Je toast wat brood en knabbelt traag de toasts met Nutella op, terwijl je tv kijkt, ja, gij. Gij die al een heel leven leefde.

Hij stond vroeg op vandaag, maakte plannen om wat te doen met zijn kinderen voor Open Monumentendag, maar belde zijn liefje op. Hij voelde zich maar wat verloren deze ochtend, toch kleurde zij zijn dag. Zij nam de auto naar de stad en samen gingen ze wat drinken, ze voerden gesprekken over hun toekomst en staarden naar elkaar. Hij houdt van haar. Hij ruikt haar voortdurend, ook wanneer ze al lang terug naar huis is gereden en zij enkel aan hem kan denken. Hij, die haar handen omsluit wanneer zij praten, wanneer zij samen zijn. Samen, is alles wat hij nodig heeft. Hij, is alles wat zij nodig heeft. Maar als ze samen zijn, zijn ze één.

Maar sommige zondagen hebben wij het lastig. Wij, die gisterennacht te lang zijn uitgegaan. Met schuddende billen stonden we te dansen. Met onze handjes in de lucht zongen we ons hees met oude vergeten nummers op nieuwe beats. De lege plastic bekertjes, die fuiven typeren in de vroege ochtend op een vuile, stinkende dansvloer, dansen nog na in onze hoofden wanneer we dronken in onze bedden liggen. De zuigende lippen van jonge onstuimige liefdes liggen nu halfopen te snurken, terwijl een nazomerse zonnestraal op het hoofdeinde ons kussen verwarmt. Wij die soezend dromen van geile dingen en verboden vruchten eten. Wij, die in het weekend leven omdat de week ons saai lijkt. Omdat we tijdens de week, elkaar enkel zien in de gestolen uurtjes. Omdat we in die gestolen uurtjes rampetampen op alle mogelijke plaatsen en omdat we niet meer vrij zijn van ons nageslacht. Daarom drinken wij, daarom dansen wij, daarom gaan wij uit in het weekend. Het is alleen maar de zondag dat we ons zo slecht voelen. Het is de dag dat we eigenlijk het liefst zo snel mogelijk willen vergeten. Waar tijd een kostbaar goed is, alvorens de werkweek terug start. Wij, die werken, wij, die niet werken, die niks doen, onder de noemer 'student' en elkaar op dezelfde fuiven ontmoeten, omdat er in het dorp waar wij wonen, niks beters valt te beleven. Wij, die vreemdgaan, ontrouw plegen en blind zijn van verliefdheid. Wij, die op zondag onze eigen boetedoening beleven. Ja, wij, die niet meer naar de kerk gaan omdat zij de ergsten zijn. Wij, die aan elkaar denken. Wij, die elkaar bellen en elkaar uitfoeteren omdat zij het beter heeft dan haar, omdat hij echt van haar houdt en hij niet op haar. Wij, die maar niet volwassen lijken te worden, die puberaal gedrag vertonen. Wij, die het hebben over mensen die onze wegen kruisen, wegen die we allang zijn ingeslaan en waar de drempels enkel te overbruggen zijn met niks dan liefde. De keuzes die we maken in het weekend, kennen die hun weerslag tijdens de week? Iedere dag is anders, maar de zondag, is toch altijd, een beetje feest.