Liefdesafstanden

Er worden heel wat kilometers gesnord, gevlogen, gefietst, kortom afgelegd voor de liefde. Ikzelf ben erachter dat ik voortdurend onderweg ben, in de file sta, gewoon om mijn geliefde te zien. Pas op, ik ben al aan verbetering toe. Enkele jaren geleden had ik een Amerikaanse lover die voor zijn werk, -how American- woonde en werkte in onze hoofdstad. Zo leerde ik onze hoofdstad beter kennen. Uitjes naar de Zavel en cafeetjes aan de Beurs, De Grote Markt, restaurantjes waar je intieme verhalen kan uitwisselen, niks is me daar nog vreemd. Na een jaar verliep zijn contract en ging hij back home, terug naar Buckeye Arizona. Uiteraard reisde ik naar hem toe, deelden we enkele nachten in The Pink Flamingo’s in Las Vegas waar meer lichtjes te zien waren dan aan de Schelde. Maar ook toen moest hij werken en zat ik enige tijd alleen in zijn huis met vijf slaapkamers en de grootste plasma-tv die ik ooit had gezien. Ik nam een ritje met zijn bike, reed naar het centrum van het doorsnee Amerikaanse dorpje, fietste langs golfbanen op weg naar de enige supermarkt die Buckeye rijk is. Ik stelde me toen de vraag of ik er zou kunnen wonen. Als schrijver kan je in principe overal wonen. Het dorpje was net zoals in Desperite Houswives, waarbij de lokale all american girls, samen troepten aan een spuitfontein in het centrum, die om de paar minuten water in de lucht spoot en hun kindertjes verkoeling bood. Ik zat er op een bankje en overschouwde mijn leven tot dan toe. Enkele dagen voor ik naar Arizona afreisde, verbleef ik een maand in Luxor Egypte, waar ik mijn derde roman schreef, how Agatha Christie, I know. De temperatuur was dezelfde, een aangenaam warm klimaat, maar ik zat er wel in the middle of the American dream.

Soit, op de een of andere manier ging ik terug naar België en leerde ik een Hollander kennen. Kilometers met mijn nieuwe autootje snorde ik heen en weer tijdens koude weekends en ontdekte ik Utrecht, de Vinkeveense- en de Loosdrechtse Plassen, Amsterdam, Nieuwegein, Ede, Arnhem, Wijk bij Duurstede, Culemborg, Hank, Dussen, Dongen, Scheveningen, Den Haag, Rotterdam en enkele plaatsjes in het Noorden waar naar mijn gevoel, de regen met bakken uit de hemel bleef stromen. Ook al bestaat Skype en zagen wij elkaar dagelijks op de webcam van mijn laptop, ook dat was naar mijn gevoel toch niet wat het mocht zijn. Ik had meer een relatie met mijn computer en mijn mobieltje (die gelukkig soms vibreerde) dan een in de werkelijkheid. Ik reisde alleen naar Zuid-Frankrijk, verbrak de relatie omdat ze door de afstand geen toekomst bood en leerde er een Aantwerpenaar kennen, een analoge man in een digitale wereld. Dichter bij huis zou je denken, eindelijk een goeie Vlaamse jongen met gezond boerenverstand, maar owee, de files van Gent naar Antwerpen zijn legendarisch. Telkens ik in de auto zit en ‘de code rood’ hoor op onze Belgische snelwegen, denk ik aan alle kilometers die ik al reisde om bij mensen te zijn, waarvan ik hou. Als ik met vrienden op gezellige avonden keuvel over dit soort dingen, versta ik ze wanneer ze het hebben over ‘afstand’. Kijk, op zich maakt het niet uit waar je je bevinden mag, zolang je maar gelukkig bent. Maar even serieus, na alles wat ik al zag, meemaakte en overhad in mijn jonge turbulente liefdesleven, een appartement aan linkeroever, waar de mastodonte flatgebouwen de koude grijze nachten kleuren, is niet echt mijn idee van een romantisch rooskleurig toekomstleven. Ik ben wel zo materialistisch denk ik dan, dat ik nog steeds ergens wil wonen, waar de zon toch meer schijnt dan slechts enkele dagen in het warmste jaargetij en waarbij stromend warm water gewoon de kraan uitstroomt als ik een bad wil nemen. Dat doe ik vaak, baden nemen. Ik denk dan, telkens ik een bad neem, laat ik al mijn zorgen meestromen met het water, het putje in. Maar alle gekheid op een stokje, we hebben het goed hier in ons land, velen beseffen dat niet. Al reis je de wereld rond om jezelf te ontdekken, nergens zo goed als thuis. Er zouden veel minder problemen zijn mochten mensen thuis blijven zou je denken, maar niks is minder waar. Hebt u een laptop, een internetverbinding en een mobieltje? Dan kan u gelijk waar zijn in een hartslag én, het kan je leven veranderen, zoals het dat ook deed met het mijne. U bent dus gewaarschuwd, als u in de file staat en even op een sociaal netwerk inlogt met uw laptop. Zelfs je GPS kan je wegen doen inslaan, waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou nemen.